Józef Ignacy Ożegalski

Ur. 13.3.1848 Ochla, zm. 13.12.1922, syn Franciszka (syn Tadeusza generała napoleońskiego) i Józefy Suchorzewskiej (córka pułkownik napoleońskiego Zachariasza Suchorzewskiego, a bratanica generała Tadeusza Suchorzewskiego).
Uczył się w Radomsku a następnie w Instytucie Technicznym w Krakowie, skąd poszedł do powstania. Służył w oddziale Antoniego Jeziorańskiego, kompanii Zygmunta Koskowskiego (partia Langiewicza). Po chwilowej przerwie w czasie której przebywał w Mielcu u działającego w organizacji wuja Ignacego Suchorzewskiego zaciągnął się do oddziału Andrzeja Opackiego i odbył kampanię wiosenną pod rozkazami Dionizego Czachowskiego. Ponownie walczył wraz z bratem Stanisławem pod rozkazami Zygmunta Jordana służąc w tzw "Złotej Legii". Po klęsce pod Komorowem obaj bracia dostali się do niewoli i przewiezieni do Kielc, jednak szybko zostali zwolnieni z racji na młody wiek i starania matki u gen. Czengierego.
Po powstaniu ukończył przerwaną naukę i osiadł w majątku ojca w Kamionnej gdzie pełnił liczne funkcje społeczne i samorządowe W 1879 opublikował "Uwagi myśliwskie dla wszystkich myśliwych", zamieszczał artykuły w "Łowcu" i w "Czasie". W 1907 otrzymał honorowe członkostwo Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Bolonii. W Wolnej Polsce odznaczony Krzyżem Walecznych. Autor pamiętników "Rok 1863, Obrazy i wspomnienia". Był urodzonym gawędziarzem, słynącym także z płomiennych patriotycznych przemówień.
18.11.1882 ożenił się z Marią Dylewską, z którą miał 5 dzieci: Zofię (mąż Alfred Słonecki), Franciszka Józefa (żona Teodora Łazarska), Stanisław Julian (żona: Stefania Targowska), Józefa Szczęsnego (poległ pod Zawadką) i Irenę (żonę Aleksandra Romera).
Pochowany Trzciana.